మళ్ళీ మళ్ళీ అవాక్కయ్యారు.

అది ఓ పెద్ద స్కూల్ ఆడిటోరియం. అసెంబ్లీ జరుగుతోంది. ప్రిన్సిపల్ మాట్లాడుతూ, పిల్లలనుద్దేశించి ఏదో ప్రశ్న అడిగాడు. జవాబు తెలిసినవాళ్ళను చేతులెత్తమన్నాడు.  కొంతమంది పిల్లలు చేతులెత్తారు. వాళ్ళలో  ఓ ఎనిమిదేళ్ళ బుజ్జిబాబు కూడా ఉన్నాడు. ప్రిన్సిపల్ ఆ అబ్బాయి ని స్టేజి మీదకు వచ్చి చెప్పమన్నట్టు సైగ చేశాడు. ఆ బుజ్జిబాబు ఉత్సాహంతో పరుగెత్తుతూ స్టేజి మీదకు వెళ్ళాడు. మైక్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. జవాబు చెప్పడానికి నోరు తెరిచాడు.  కానీ చెప్పలేకపోతున్నాడు. తెలీక కాదు. స్టేజి ఫియర్ అంతకన్నా కాదు. కానీ నోట్లోంచి ఎందుకో మాట పెగల్లేదు. ఏదో అదృశ్య శక్తి గొంతు నొక్కేస్తున్నట్టు,  ఏవో శబ్దాలు వస్తున్నాయి కానీ చెప్పాలనుకున్న మాట నోట్లోంచి బైటకు రావట్లేదు.


ఆడిటోరియం అంతా సైలెంట్ అయిపోయింది. ఎక్కడో ఎవరో కిసుక్కుమని నవ్విన నవ్వు వినిపించింది.  వెంటనే ఇంకొన్ని, మరికొన్ని నవ్వులు వినిపించాయి. ప్రిన్సిపల్ తేరుకున్నాడు. ఆ చిన్నపిల్లాడి మనసు నొచ్చుకుందేమో అని కంగారు పడ్డాడు. మైక్ చేతిలోకి తీసుకున్నాడు. అలా నవ్వడం తప్పు అని, అలా speech impediment గానీ ఇంకేదైనా impediment ఉన్నవాళ్ళను చూసి నవ్వకూడదని బుద్ధి చెప్తున్నాడు. ఇంతలో మైక్ పట్టుకున్న బుజ్జిబాబు గట్టిగా నవ్వాడు. ఇప్పుడు ప్రిన్సిపల్ ఆ బాబు వంక చూశాడు. "నువ్వెందుకు నవ్వావ్?" అని అడిగాడు. "Because they think they are all perfect." బుజ్జిబాబు చెప్పాడు.
 ఇప్పుడు గొంతు పెగలకపోవడం, నోట  మాట రాకపోవడం, అవాక్కవడం అందరి వంతయింది.


బుజ్జిబాబుకు చిన్నప్పటినుంచీ పుస్తకాలు బాగా  చదవడం అలవాటు. ఇదీ అదీ అని కాదు. కనిపించిన ప్రతీ పుస్తకం చదివేసేవాడు. ఓసారి ప్రొద్దున్నే బుజ్జిబాబు స్కూల్ బస్ కోసం వెయిట్ చేస్తూ  ప్రక్కనున్న
ఇంకో అబ్బాయి తో ఏదో చెప్తున్నాడు. ఆ అబ్బాయికి వినడానికి ఇష్టం లేనట్లుంది. కష్టంగా ఉన్నట్టుంది.
దిక్కులు చూస్తూ తప్పించుకోవడానికి చూస్తున్నాడు.  పక్కకు తిరిగి నవ్వాపుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు.
అది చూసిన అమ్మ మనసు చివుక్కుమంది. "ఎందుకు కన్నా! నీకు తెలిసిన ప్రతీ విషయం  ఎవరో ఒకరికి చెప్పాలనుకుంటావ్?  నీకు నువ్వుగా నవ్వులపాలవుతావ్? ఊరుకున్నంత ఉత్తమం ...." అంటూ ఏదో చెప్తోంది. ఆ బుజ్జిబాబు అమ్మ పక్క ఓసారి చూసి ఇలా అన్నాడు.

There are two kinds of people in the world.
Those, who would want to listen to me and those who wouldn't want to listen to me.
Those who would want to listen to me,  would listen to me no matter how I say.  
And similarly those who wouldn't want to listen to me, won't listen to me no matter what I say. 

ఈ సారి గొంతు పెగలకపోవడం,  నోట మాట రాకపోవడం,  అవాక్కవడం అమ్మ వంతయింది.


బుజ్జిబాబుకు హైస్కూల్ లో చేరే వయసు వచ్చింది. అమ్మ నాన్నతో ఇంకో దేశం వెళ్ళాడు. వాళ్ళు
వెళ్ళేటప్పటికే ఆ దేశంలో academically advanced and talented schools లో అడ్మిషన్ process అంతా అయిపోయింది. బుజ్జిబాబు కు ఓ IQ test లాంటిది పెట్టి, దాని ఆధారంగా అడ్మిషన్ ఇచ్చే వీలుంటే చూస్తానంది ఆ హైస్కూల్ ప్రిన్సిపల్.  మర్రోజు పొద్దున్నే టెస్ట్ అంది. రెండు వారాల తర్వాత, "రిజల్ట్ డిస్కస్ చేయాలి. రమ్మని" ఫోన్ కాల్ వచ్చింది.  హైస్కూల్ ప్రిన్సిపల్, కౌన్సెలర్, అమ్మ, నాన్న కూర్చున్నారు. బుజ్జిబాబు రాసిన  IQ test పేపర్ ను చూపిస్తూ అందులో ఓ ప్రశ్నను చదివింది ప్రిన్సిపల్.

How would you relate jealousy and happiness?
"ఇలాంటి  ప్రశ్నలుంటాయా? ఇంక వాడేం రాసి ఉంటాడు?" అమ్మ నాన్న ఆశ్చర్యపోయారు.
"మీరైతే ఏం రాస్తారు?" అడిగింది  ప్రిన్సిపల్. అమ్మ నాన్న ఇద్దరూ తడబడ్డారు.
"మీ వాడేం రాశాడో చూడండి." చెప్పింది  ప్రిన్సిపల్.

Jealousy and happiness are human emotions. 
They exist on the opposite  ends of human emotional spectrum.
If you have one, you will not have the other.

అంత చిన్న మాటల్లోఓ జీవిత సత్యం తెలుసుకున్న ఆనందంతో, కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.
నోట మాట రాలేదు.  గొంతు పెగల లేదు.  అవాక్కవడం ఆ నలుగురి వంతయింది.


బుజ్జిబాబు  హైస్కూల్ లో చేరాడు. స్కూల్ డిబేటింగ్ టీమ్ లో ముఖ్య సభ్యుడయ్యాడు. క్విజ్  టీం లీడరయ్యాడు. ఆర్ట్స్ అండ్ కల్చరల్   యూనిట్ లో అంతా తానే అయ్యాడు. స్కిట్స్ రాశాడు. డైరెక్ట్ చేశాడు. యాక్ట్ చేశాడు. ఫోటోగ్రాఫరయ్యాడు. వీడియోలు తీశాడు.  ఓల్డేజ్ హోమ్ లలో వాలంటీర్ గా చేశాడు. సాకర్ ఆడతాడు.  స్విమ్మింగ్ చేస్తాడు. కీ బోర్డ్, తబలా వాయిస్తాడు. ఇండియా లో లేడన్నమాటే గానీ ఇండియా అంటే ప్రాణం పెడతాడు.  ఇండియా గురించి ఎన్నో విషయాలు తెలుసుకున్నాడు. మహాభారతం,రామాయణం చదివాడు. అలా అని చదువును నిర్లక్ష్యం చేయలేదు.  ఎప్పుడూ టాపరే. 

టీచర్లకూ, తోటి పిల్లలకు  తలలో నాలుకయ్యాడు.  కానీ   నవ్విన వాళ్ళందరూ అవాక్కయ్యారు. 



ఇప్పుడు బుజ్జిబాబు 11th లో ఉన్నాడు. 2017 కు గాను  school captain గా elections లో contest చేశాడు. పోటీ చేస్తున్నట్టు  అమ్మ నాన్న లతో ముందుగా చెప్పలేదు. Contestants అందరూ whole school కు ఆడిటోరియం లో canvassing speech ఇవ్వాలి. ముందు కొద్దిగా తడబడ్డాడు.  వెంటనే  సంభాళించుకున్నాడు. Speech ఇచ్చేశాడు.
Audience లో ఉన్న ఓ తుంటరి, "You are an Indian, not an Australian. How would you relate to,
understand and solve our issues?"  అన్నాడు.
వెంటనే బుజ్జిబాబు,  " I am like this school blazer,  20% cotton,  80% polyester. 
Made in China. But proudly bearing the school emblem." అన్నాడు.
ఆగకుండా రెండు నిముషాలపాటు ఆడిటోరియం లో చప్పట్లు మోగిపోయాయి.
అల్లరి  పెట్టాలనుకున్న తుంటరి గొంతు పెగల్లేదు. నోట  మాట రాలేదు. అవాక్కయ్యాడు.



నిన్న శుక్రవారం అసెంబ్లీ లో elections results announce చేశారు. బుజ్జిబాబు school captain for the year 2017 గా huge margin తో గెలిచాడు. మళ్ళీ ఆడిటోరియం లో చప్పట్లు ఆగకుండా మోగాయి.
ఈ సారి కూడా అమ్మ నాన్నలకు  గొంతు పెగల్లేదు. నోట్లో మాట రాలేదు. 
గుండెలనిండా గర్వంతో, పట్టలేని ఆనందంతో అవాక్కయ్యారు.