ఓ వెరైటీ కాఫీ కధ.

అవి నా పదవతరగతి వేసవి శెలవులు. పరీక్షలు బాగా వ్రాశానన్న  సంతోషం, అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికొచ్చానన్న ఆనందం ఒకదానితో ఒకటి పోటీ పడుతున్నాయి.  అప్పటికే ఏ కాలేజ్ కు అప్లై చేయాలి, ఏ గ్రూప్ తీసుకోవాలి లాంటి విషయాలలో నాకు ఫుల్ క్లారిటీ ఉండటంతో, చదువు, ఇంకా కాలేజ్ కు సంబంధించి ఎటువంటి కన్‌ఫ్యూషన్ లేదు. కానీ మొదటిసారిగా  ఇంటికి దూరంగా హాస్టల్ లో ఉండబోతున్నానన్న ఆలోచనతో, అదేదో తెలియని దిగులు మనసంతా నిండిపోయింది. అయినా ఎప్పటిలా కజిన్స్ తో  హ్యాపీ గా శెలవులు గడిపేస్తున్నాను.


ఇంతలో ఎవరిదో దగ్గర బంధువుల ఇంట్లో పెళ్ళి శుభలేఖ అందింది. బాగా కావలసిన వాళ్ళు. అందరూ వెళ్ళాలని అనుకున్నా, మా అమ్మమ్మ వయసు, ఎండలు, దూరప్రయాణం, ఆరోగ్యం ఇలా అనేక కారణాల వల్ల ఆమె వెళ్ళలేని పరిస్ధితి.  ఆమెతో ఎవరో ఒకరు ఉండాల్సి వచ్చింది. నా అంతట నేనే అమ్మమ్మతో ఉంటానని అన్నానో, లేకపోతే నన్ను 'ఉంటావా?' అని అడిగారో సరిగ్గా గుర్తు లేదు కానీ, పెళ్లికి అందరూ వెళ్ళిపోయారు. నేను అమ్మమ్మతో ఉండిపోయాను. ఆ రోజుకు వంట చేసిపెట్టేసి వెళ్ళడంతో మేము వంటింటి లోకి వెళ్ళే అవసరం రాలేదు.


మర్రోజు మామూలు గానే తెల్లవారింది. మా ఆస్ధాన పనిమనిషి అక్కమ్మ,  రోజులాగే  'నెమ్మదిగా'  పని చేస్తోంది.  ఈ అక్కమ్మ మాటలే కాదు, పని కూడా మహా నెమ్మది.  నాకు ఊహ తెలిసినప్పటినుండి వేసవి శెలవులకు అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి ఎప్పుడు వెళ్ళినా, ఈ అక్కమ్మే పని చేస్తూ ఉండేది. పని ఎక్కువగా ఉంటుందని మేమందరం వెళ్ళినప్పుడు మాత్రం అక్కమ్మకు తోడుగా అక్కమ్మ కూతురు గానీ  కోడలు గానీ పనికి వచ్చేవాళ్ళు.  ఈ అక్కమ్మ చాలా అమాయకురాలు. ఆ పల్లెటూరు దాటి కనీసం పక్కనున్న టౌన్ కూడా చూసిన మనిషి కాదు.  నా మావయ్యల్లో ఒకరు గుజరాత్ లో, ఇంకొకరు కర్ణాటక లో, ఇంకొకరు మహారాష్ట్రలో ఉండేవాళ్ళు. ఆ అక్కమ్మకు మా పిల్లగ్యాంగ్ ఏం మాట్లాడుకుంటున్నా, ఆడుకొంటున్నా, అసలేం చేస్తున్నా ఎందుకో భలే ఆశ్చర్యంగా ఉండేది. చేతిలో పని ఆపేసి, అలా చూస్తూ నిలబడి ఉండిపోయేది. ఇంకంతే! ఎక్కడి పని అక్కడే నిలిచిపోయేది. అసలే పని నెమ్మది. దానికి తోడు ఎక్కడిక్కడ అలా నిలబడి పోతూ ఉండటంతో, పని ఎంతకూ తెమిలేది కాదు.


మళ్ళీ అసలు కధ లోకెళ్తే,  నాకు నిద్ర లేచాక కాఫీ వేడివేడి గా తాగే అలవాటు ఉండటంతో, వెళ్ళి అమ్మమ్మను కాఫీ చేసిమ్మని అడిగాను.  'స్టౌ వెలిగించి పాలు పెట్టు. నేను వస్తున్నాను'  అంది అమ్మమ్మ.
ఎన్నడూ స్టౌ వెలిగించడం అటుంచి, వంటింటిలోకి కూడా వెళ్ళి ఉండకపోవడంతో, నేను వంటింటిలోకి
వెళ్ళి స్టౌ ముందు నించుని, కొంచెం వంగి ఎలా వెలిగించాలో ఇన్స్ట్రక్షన్స్ ఏమైనా ఉన్నాయా అని
చూస్తున్నా. ఇంతలో అమ్మమ్మ వచ్చి "ఏంటి అలా వంగి చూస్తున్నావు? గ్యాసు వాసన ఏమైనా వస్తోందా"
అని గొంతులో, చూపులో ఆందోళన నింపుకొని అడిగింది.  ఏం చెయ్యాలో, ఏం చెప్పాలో తెలీక, తల అన్ని
రకాలుగా ఊపేశాను. "ముందు బయటకు వెళ్ళిపోదాం పద" అని కంగారు  కంగారుగా అనడంతో ఇద్దరం
గబగబా వంటింటి లోంచి బయటకు వచ్చేశాం.


కొద్దిసేపయిన తర్వాత  " అసలు నాకేమీ గ్యాస్ వాసన రావట్లేదు. గ్యాసు వాసన ఏమైనా తగ్గిందేమో చూద్దాం పద." అని అమ్మమ్మ అనడంతో  "నేను చూసొస్తానుండు" అని  మళ్ళీ వంటింటిలోకి వెళ్ళి స్టౌ వెలిగించడానికి  క్లూ  ఏమైనా దొరుకుతుందేమో అని చూస్తున్నాను. ఇంతలో వెనకనుంచీ అమ్మమ్మ,
"నాకేమీ గ్యాస్ వాసన రావట్లేదు. నీకెక్కడ నుంచీ వస్తోంది? ఇంతకీ అసలు స్టౌ ను ఎందుకలా
చూస్తున్నావని" అడిగింది.  ఏం చెప్పాలో తెలీలేదు. అంత  వరకు ఎప్పుడూ అమ్మమ్మ దగ్గర గారాలు
పోవడమే కానీ, ఎప్పుడూ భయపడి ఎరుగను. నా మొహం చూడగానే నాకు స్టౌ వెలిగించడం రాని
విషయం తెలిసిపోయినట్టుంది. కానీ పాపం! నన్నేమీ అనలేదు. "ఇదిగో! ఇలా వెలిగించాలి." అని చూపించింది. పాలు కాచి,  కాఫీ పెడుతుంటే,   వెనకాలే నించుని  చూస్తుంటే," ఓస్! ఇంతేనా కాఫీ
పెట్టడం అంటే" అని అనిపించింది.


ఇద్దరం కాఫీ తెచ్చుకుని తాగేశాక మళ్ళీ అమ్మమ్మ,  "అక్కమ్మకు కాఫీ పెట్టివ్వాల"ని  లేవబోయింది.
నేనుఎలాగైనా అమ్మమ్మను ఇంప్ప్రెస్   చెయ్యాలని వెంటనే లేచి , "నువ్వుండు. నేను పెట్టిస్తా! ఇప్పుడేకదా
 చూపించావు.  చాలా ఈజీ!" అని అభయమిచ్చి వంటింటిలోకి వెళ్తున్నాను. వెనకాల నుంచి, "నిన్నటి
పాలు కొన్ని చిన్న గిన్నెలో  ఫ్రిడ్జ్ లో ఉన్నాయి. వాటితో  అక్కమ్మ కు  కాఫీ చేసివ్వు." అని అమ్మమ్మ మాటలు
వినిపించాయి.  అలాగే అని ఫ్రిడ్జ్ తీసి,  పాలగిన్నె తీసుకుంటుంటే, " మొత్తం పాలన్నీ పెట్టి చేస్తావో! ఏంటో!
అసలే  అవి చిక్కటి పాలు. కొన్ని నీళ్ళు కలుపు. అలాగే బ్రూ    కాకుండా స్టౌ పక్కనే వేరే కాఫీ పొడి ఉంటుంది. ఆ  పొడి వాడు." అని, 'పనిమనిషి  కాఫీ గీతా రహస్యం'  వినపడింది.  ' ఓహో!  ఇలా కూడా
ఉంటుందా ' అనుకొని, పాలగిన్నె తో పాటు ఇంకో చేత్తో  ఆ ఫ్రిడ్జ్ లోంచి నీళ్ళ సీసా కూడా తీసుకుని వంటింట్లోకి వెళ్ళాను.' అక్కమ్మ కాఫీ పొడి' సీసా వెతుక్కుని మూత తీసి వాసన చూస్తే ఘుమఘుమ
లాడిపోతోంది. " ఛ! అన్యాయం గా అమ్మమ్మను తప్పు గా అనుకున్నాను. పాపం అక్కమ్మ కోసం ఏదో
స్పెషల్  కాఫీ పొడి  పెట్టింది." అనుకున్నాను.


ఇందాక అమ్మమ్మ కాఫీ ఎలా కలిపిచ్చిందో  గుర్తుకుతెచ్చుకుని, అమ్మమ్మ ఇన్‌స్ట్రక్క్షన్లు  కూడా  ఫాలో అవుతూ  శ్రధ్ధగా  కొన్ని పాలు, కొన్ని నీళ్ళు, పంచదార,ఇంకా అక్కమ్మ స్పెషల్ కాఫీ పొడి వేసి కలుపుతుంటే, ఆ కాఫీ పొడి పాలలో ఎంతకీ కలవదే! ఇంతలోవెనకాల నుంచి," ఇంకా ఎంతసేపు? పెట్టావా? నేనేమైనా రావాలా?" అని అమ్మమ్మ గొంతు వినిపించింది. "అఖ్ఖర  లేదు. అయిపోయింది. ఇదిగో!  అక్కమ్మకు ఇస్తున్నా" అని ఆ కాఫీ తీసుకెళ్ళి వెనకాల గెన్నెలు తోముతున్న అక్కమ్మ దగ్గరకు పట్టుకెళ్ళి, " ఇదిగో, నీ  కాఫీ! కొంచెం కలుపుకొని తాగేసెయ్యి." అని చెప్పి ఇచ్చి వచ్చేశాను. అరగంటయింది. గంటయింది. అక్కమ్మ
గిన్నెలు తోమి ఇంకా లోపలకు తేలేదు. మా అమ్మమ్మ కొంచెం చిరాగ్గా," ఈ అక్కమ్మ ఎక్కడ కూచుంటే అక్కడే  కూచుంటుంది. అసలే ఎవ్వరూ లేక, నాలుగ్గిన్నెలు కూడా  లేవు. అయినా అవి  తోమడానికి ఎంత సేపు తీసుకుందో చూడు!" అని తిట్టుకుంటూ అక్కమ్మ దగ్గరకు  బయలుదేరింది. వెనకాలే నేనూ.


మేం వెళ్ళేటప్పటికి మాకు కనిపించిన దృశ్యం ఇదీ. తోమిన గిన్నెల ప్రక్కన  కూర్చుని  నేనిచ్చిన కాఫీ గ్లాసు ఎదురుగా పెట్టుకుని, కళ్ళల్లో, మొహంలో ఇదీ అని చెప్పలేని వింత వింత  భావాలతో అదోలా దీనంగా  చూస్తున్న  అక్కమ్మ.  ఇంక మా అమ్మమ్మకు కోపం నషాళానికంటింది. " ఆ నాలుగ్గిన్నెలు తోమి, కాఫీ తాగడానికి ఇంత సేపా??  రాను రాను నువ్వు మరీ అధ్వాన్నమైపోతున్నావు. రా ఇంక. ఇంట్లో పనంతా
అలాగే ఉంది" అని గదమాయించింది. ఐనా, ఊహూ! అక్కమ్మ లో చలనం లేదు. కనీసం మొహంలో ఎక్స్ప్రెషన్ కూడా  మారలేదు. "ఏమైందే నీకు? కనీసం జవాబివ్వవు?" అని అమ్మమ్మ ఇంకా ఏదో  అనబోతూ ఉంటే,అప్పుడు  నోరు విప్పింది అక్కమ్మ.


నా పక్క భయం భయంగా చూస్తూ , " ఈ అమ్మయ్య కాఫీ అని ఏదో సల్లగా పట్టుకొచ్చింది. నోట్లో పెట్టుకోలేక పోతున్నా"నని  ఇంకా ఏమో చెప్పబోతోంటే అమ్మమ్మ చిరాగ్గా , "నువ్వు ఇచ్చిన  గంటకు తాగితే అది చల్లబడకుండా ఏమౌతుంది? సర్లే! వేడి చేసి ఇస్తా! ఇక్కడ తే"  అనిగ్లాసు తీసుకుంది. అంతే! అమ్మమ్మ కూడా సేమ్ ఎక్స్ప్రెషన్!! వెంటనే నా పక్క తిరిగి, " అదేంటే, కాఫీ ఇంత చల్లగా ఉంది? అసలు స్టౌ మీద
కాయలేదా?  ఈ కాఫీ పొడి కలవనేలేదు. ఇంతకీ అసలు ఎలాచేశావ్? ఏం చేశావ్‌?"  అని అడిగింది.  నేను
తడుముకోకుండా, " నువ్వేగా,  కొన్ని పాలు,  కొన్ని నీళ్ళు,పంచదార, అక్కమ్మ కాఫీ పొడి కలిపి ఇమ్మన్నావ్?అలాగే ఇచ్చా"నని చెప్పాను.  " ఐతే మాత్రం, స్టౌ మీద కాయకుండా అలా ఎలా కలిపిచ్చావంటే"  "నువ్వు
చెప్పలేదుగా" అని గొణిగా.


అదండీ! అప్పటికి నాకు కాఫీ తాగడం తప్ప,  పెట్టడం తెలీదు. ఇన్స్టెంట్ కాఫీ, ఫిల్టర్ కాఫీ అని ఇలా
కాఫీ పొడిలో రకాలు  ఉంటాయని  కూడా తెలీదు. కాఫీ చేయడం లోని రకాలు తెలీదు.  అమ్మమ్మ నాకు
కాఫీ కలిపి ఇచ్చినప్పుడు, అప్పుడే కాచిన పాలు కావడంతో, పాలు మళ్ళీ కాయకుండా,  పంచదార,
ఇన్‌స్టెంట్ కాఫీ పొడి కలిపి ఇచ్చింది.  దాంతో మళ్ళీ స్టౌ మీద కాయనవసరం లేకపోయింది.  అక్కమ్మ
కాఫీకి కూడా నేను అలాగే ఫాలో ఐపోయాను.  కానీ అవి  ఫ్రిడ్జ్ లోని పాలు, ఫ్రిడ్జ్ లోని నీళ్ళు. అవే కలిపి,
పంచదార,  కాఫీ పొడి వేసి అసలు స్టౌ మీదే పెట్టకుండా కలిపి, ఆ కాఫీ పొడి కలవకపోవడంతో, ' నువ్వే
కలుపుకో' అని చెప్పి ఇచ్చేసి వచ్చా.  కానీ పాపం, అక్కమ్మ ది ఫిల్టర్ కాఫీ పొడి. నీళ్ళు  కాచి, కాఫీ పొడి వేసి
మరిగించి, పంచదార వేసి,  పాలు పోసి కాచి, వడగట్టి ఇవ్వాలంట.  అమ్మమ్మ ఇంత డీటైల్డ్ ఇన్స్ట్రక్షన్స్
ఇవ్వకపోవడం వల్ల, ఇంకా,  నా కాఫీ మేకింగ్  స్కిల్స్ మీద నాకు, అమ్మమ్మకూ ఉన్న ఓవర్ కాన్ఫిడెన్స్‌
వల్లా ఇలా జరిగిందే తప్ప, నా తప్పేమన్నా ఉందంటారా? కానీ కొన్ని సంవత్సరాల పాటు నన్ను 'అక్కమ్మ కాఫీ'  పేరుతో ఎంత ఏడిపించారో!!


కానీ ఇప్పుడు పేర్లు  పలకలేని రకరకాల కాఫీలు తాగలేక  తాగు తున్నప్పుడు నేను కూడా అక్కమ్మ ఎక్స్‌ప్రెషన్‌లు పెట్టుకుంటూ, అక్కమ్మలా  అలా దీనంగా చేతిలోని కాఫీ వైపు చూస్తున్నప్పుడు, నాకు,  నేను
చేసిన 'అక్కమ్మ కాఫీ'  గుర్తుకొస్తుంది. అదేదో అప్పటి రోజులలో కాబట్టి, కాలం ఖర్మం కలిసి రాక,  జనాలకు కొత్తదనాన్ని  ప్రోత్సహించడం తెలియక పోవడం వల్లా,  భవిష్యత్తులో  కాఫీలలో ఇలాంటి రకాలుంటాయని తెలియని అజ్ఞానం వల్లా, ఆ వెరైటీ కాఫీ అవమానాల పాలుపడి, వెక్కిరింతల చాటున మరుగున
పడిపోయింది కానీ,  అదే ఈ రోజులలో అయితేనా.... ..........
ఇంకొన్ని వెరైటీ కాఫీలు ఎక్స్పెరిమెంట్లు  చేసి,  సరికొత్త రుచులు కనిపెట్టి,  ఓ వెరైటీ మెనూ తో, ఓ కాఫీ  ఛెయిన్  ఓపెన్ చేసి,......................
ఇంకా ఏం చెప్తానో అని చూస్తున్నారా??? ఇలా బ్లాగు రాసేంత తీరిక లేని వ్యాపార వేత్త అయిపోయి ఉండేదాన్ని. కాదంటారా?